استاندارد حسابداری شماره ۲۴ با عنوان «گزارشگری مالی واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهره‌برداری» به منظور فراهم کردن چارچوبی شفاف برای تهیه و ارائه صورت‌های مالی واحدهایی تدوین شده است که فعالیت اصلی عملیاتی آن‌ها هنوز آغاز نشده و در حال طی مراحل آماده‌سازی برای شروع بهره‌برداری هستند.
هدف این استاندارد، اطمینان از آن است که اطلاعات مالی مربوط به واحدهای تجاری در این مرحله به گونه‌ای مناسب و قابل اتکا گزارش شود و استفاده‌کنندگان بتوانند وضعیت مالی واقعی و پیشرفت واحد را درک کنند. این دوره، به واسطه حجم بالای مخارج سرمایه‌ای، تغییرات ساختاری و عدم تحقق درآمدهای عملیاتی، ویژگی‌های خاص خود را دارد که گزارشگری مالی آن را از سایر مراحل چرخه عمر واحد تجاری متمایز می‌کند.
به عنوان نمونه، واحدی که در حال احداث یک کارخانه تولیدی است، ممکن است برای چندین دوره مالی تنها درگیر فعالیت‌های آماده‌سازی، تجهیز، تحقیق و تأمین مالی باشد، بدون آنکه عملیات تولیدی آغاز شده باشد. در این دوره، ارائه اطلاعات صحیح درباره مخارج سرمایه‌ای، تعهدات آتی و پیشرفت پروژه برای ذی‌نفعان اهمیت بسیار زیادی دارد.
استاندارد حسابداری شماره ۲۴ با تبیین نحوه شناخت، اندازه‌گیری، ارائه و افشای اقلام مربوط به این دوره خاص، گامی اساسی در جهت ارتقاء شفافیت مالی و تسهیل تصمیم‌گیری استفاده‌کنندگان از صورت‌های مالی برداشته است. بخشی از این مقاله را می توانید در فایل صوتی زیر گوش فرا دهید:
این استاندارد نحوه گزارشگری مالی چنین واحدهایی را تعیین می‌کند و الزام می‌دارد اطلاعات مالی آن‌ها به گونه‌ای ارائه شود که استفاده‌کنندگان قادر باشند وضعیت مالی، پیشرفت پروژه و تعهدات اقتصادی واحد را به‌درستی ارزیابی نمایند.
دامنه کاربرد این استاندارد شامل تمامی واحدهای تجاری تازه‌تأسیسی است که مشغول فعالیت‌هایی نظیر: تحقیق، توسعه زیرساخت‌ها، تأمین مالی، احداث تأسیسات، جذب نیروی انسانی و بازاریابی اولیه هستند، ولی هنوز به مرحله بهره‌برداری عملیاتی نرسیده‌اند.
در استاندارد حسابداری شماره ۲۴، برای ایجاد وحدت رویه در گزارشگری مالی، اصطلاحات زیر تعریف شده‌اند:
مخارجی که در دوره قبل از بهره‌برداری توسط واحد تجاری انجام می‌شود، باید بر اساس ماهیت آن‌ها طبقه‌بندی و حسابداری شود. طبق این استاندارد، مخارج به سه گروه کلی تقسیم می‌شوند:
اگر با توجه به شرایط، مخارج انجام‌شده به تحصیل دارایی‌های ثابت مشهود یا نامشهود منجر شود و شرایط شناسایی دارایی نیز فراهم باشد، این مخارج باید به عنوان دارایی در دفاتر مالی شرکت محاسبه و ثبت شود.
هزینه‌هایی که فاقد معیارهای شناخت دارایی هستند و منافع اقتصادی آتی به طور مشخص قابل انتساب به آن‌ها نیست، باید به عنوان هزینه دوره وقوع شناسایی شوند. نمونه این هزینه‌ها می‌تواند هزینه‌های سربار عمومی و اداری در مراحل اولیه پروژه باشد.
مخارجی که در نتیجه رویدادهای غیرعادی مانند خسارت وارده به دارایی‌ها یا هزینه‌های اضافی ناشی از تأخیر در پروژه ایجاد می‌شوند و منافع اقتصادی آتی به همراه ندارند، باید در دوره وقوع به عنوان هزینه شناسایی شوند.
درآمدهایی که در دوره قبل از بهره‌برداری حاصل می‌شوند، باید مطابق استانداردهای حسابداری مربوطه شناسایی و در صورت‌های مالی منعکس شوند. این درآمدها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
نکته مهم: درآمدهای حاصل، باید از مخارج مرتبط با دوره کسر شده و تنها در صورت تحقق معیارهای شناسایی درآمد، به عنوان درآمد واقعی ثبت شوند.
واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهره‌برداری موظفند اطلاعات زیر را به طور کامل در صورت‌های مالی و یادداشت‌های توضیحی مربوطه افشا کنند، که این اطلاعات شامل موارد زیر خواهد بود:
استاندارد حسابداری شماره ۲۴ با هدف ارتقاء شفافیت گزارشگری مالی واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهره‌برداری تدوین شده است. این استاندارد با ارائه چارچوبی منظم برای طبقه‌بندی و افشای مخارج، درآمدها و سایر اطلاعات مالی، به واحدهای تجاری کمک می‌کند تا عملکرد خود را به شکلی شفاف و قابل اتکا به ذی‌نفعان ارائه دهند.
در این مرحله حساس از چرخه حیات واحدهای تجاری، افشای دقیق وضعیت مالی، میزان پیشرفت پروژه، تعهدات سرمایه‌ای و منابع مالی، نقش مهمی در جلب اعتماد سرمایه‌گذاران، اعتباردهندگان و سایر ذی‌نفعان ایفا می‌کند. رعایت الزامات این استاندارد، منجر به بهبود کیفیت گزارشگری مالی و تسهیل فرآیند تصمیم‌گیری اقتصادی خواهد شد.
سئو و بهینه‌سازی توسط:
