استانداردهای حسابداری، به عنوان دفترچه راهنماهایی هستند که چارچوب‌بندی تهیه و ارائه صورت‌های مالی برای شفاف‌سازی مالی و گزارشگری بهتر واحدهای تجاری استفاده می‌شوند. استاندارد حسابداری شماره 7، به حسابداری مخارج تامین مالی می‌پردازد؛ این استانداد برای تمامی واحدهای اقتصادی و تجاری که بر طبق استانداردهای حسابداری ایران، صورت‌های مالی خود را تهیه و تنظیم می‌کنند ضروری است. خلاصه ای از استاندارد 7 حسابداری را در پادکست صوتی زیر گوش دهید:
استاندارد مخارج تامین مالی، روش‌های اندازه‌گیری، شناسایی و ارائه مخارج را تعیین می‌کند؛ این مخارج‌های تامین مالی، شامل: مخارج‌های مربوط به وام‌ها و اعتبارات برای تامین مالی و اجرای پروژه‌های مختلف در واحدهای تجاری است.
هدف اصلی این استاندارد ارائه دستورالعمل‌هایی برای شناسایی و پردازش هزینه‌های تأمین مالی است تا گزارش‌های مالی از شفافیت بهتری برخوردار باشند؛ همچنین کمک می‌کند تا هزینه‌های تامین مالی، به درستی شناسایی شده و تاثیر آنها بر سود و زیان مشخص شود.
استاندارد یاد شده، برای کلیه واحدهای اقتصادی که در ایران فعالیت می‌کنند ضروری است. در ضمن، شرکت‌هایی که از تامین مالی برای توسعه کسب‌وکار یا اجرای پروژه‌های زیربنایی استفاده می‌کنند، تحت تاثیر این استاندارد هستند.
با توجه به استاندارد حسابداری شماره 7، هزینه‌های تأمین مالی به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:
برای این که مخارج تامین مالی به عنوان بهای تمام شده دارایی واجد شرایط شناسایی شوند، باید شرایط زیر را داشته باشند:
برای رعایت شفافیت و ارائه اطلاعات مفید به استفاده‌کنندگان از صورت‌های مالی، هزینه‌های تامین مالی باید به شیوه درست در یادداشت‌های توضیحی همراه صورت‌های مالی افشا شوند؛ مواردی که باید افشا شوند، عبارتنداز:
مقایسه استاندارد حسابداری شماره 7 ایران و استاندارد حسابداری بین المللی شماره 13 نشان می‌دهد که اصول کلی این دو استاندارد مشابه است، اما در برخی از جزئیات نسبت به هم دیگر تفاوت دارند. در استاندارد شماره 13 بین المللی، مخارج تامین مالی مرتبط به دارایی‌های واجد شرایط باید سرمایه‌گذاری شوند، درحالی که استاندارد حسابداری شماره 7 ایران این موضوع اختیاری است؛ همچنین برخی معیارهای افشا در استاندارد بین المللی با جزئیات بیشتری ارائه شده است.
اجرای این استاندارد پیامدهای متفاوتی برای عملکرد مالی و تصمیم‌گیری اقتصادی واحدهای تجاری دارد؛ برخی از این تأثیرات به موارد زیر شامل می‌شود:
با وجود این که استاندارد حسابداری شماره 7 در ایران حذف شده است و با استاندارد شماره 17 (دارایی‌های نامشهود) تلفیق شده است؛ اما یکی از اصلی‌ترین معیارهای گزارشگری مالی برای شناسایی، اندازه‌گیری و ارائه هزینه‌های تأمین مالی است. همچنین به شرکت‌ها کمک می‌کند تا مدیریت بهتری در هزینه‌های تامین مالی داشته باشند.
